Կար ինչ-որ ժամանակ, երբ մղձավանջները շատ հաճախակի էին։ Սովորաբար միշտ նույն մարդը սպանում էր ինձ, տարբեր ձևերով։ Վառվում էի, խեղդվում էի, ընկնում էի, մի անգամ ինձ նաև կերել են։ 😃Ամենաանդուր երազն էր, ոչ մեկին խորհուրդ չեմ տա։ Բայց ամենաահավորը էն չէր, որ ես փոքր էի ու բավականին հաճախ մեռնում էի երազում, այլ էն, որ սովորաբար «մեռնելուց հետո» անմիջապես չէի արթնանում ու սենց ինքս ինձ կողքից նայելով մտածում էի, որ վերջ, ես մեռել եմ։
Հետո դե սկսում ենք դպրոց գնալ, մեզ առավոտ զոռով հանում են քնից ու երազները մոռանում ենք, սովորաբար։ Ու երևի էնքան էլ վատ չի երազները մոռանալը, որովհետև մղձավանջներն էլ ես մոռանում։
Բայց բնականաբար որոշ ժամանակ հանգիստ քնելուց ու երազում թռչող գորգեր տեսնելուց հետո, նոր վախերի շորեր հագած վատ երազներն էլ են վերադառնում։
Էդ ժամանակ, երևի 8-9 տարեկան կլինեի, մեր տան կառուցման աշխատանքները դեռ չէին վերջացրել։ Ինչ-որ մարդիկ աստիճաններ էին սարքում, որ կապեն երկու հարկերը։ Հետո երբ աստիճանները պատրաստ էին, ես արագ-արագ բարձրացա վերև, որ տեսնեմ բոլոր սենյակները ու ընտրեմ իմը։ Բայց ես բարձրանում էի, բարձրանում, իսկ աստիճանները չէին վերջանում։ Հետո մաման ու ախպերս արագ իջան կողքովս, ինձ ասեցին որ գնամ իրենց հետևից, բայց ես ուզում էի իմ սենյակը տեսնել։ Հետո պապին իջավ, քրոջս հետ ու հետո բոլոր-բոլոր մարդիկ ում սիրում էի։ Իսկ ես ջղայինանում էի, որովհետև բոլորը տեսել էին իրենց սենյակները, իսկ ես՝ չէ։ Հետո հետ նայեցի ու ներքևում ինչ-որ մութ էր ու մերոնք հազիվ էին երևում։ Մաման ասեց, որ իջնեմ, թե չէ կգնան ու ինձ չեն սպասի։ Իսկ ես չէի ուզում իջնել, բայց գնալով ավելի էր մթնում ու ես ավելի էի բարձրանում։ Մաման երկրորդ անգամ կանչեց, բայց ես չէի շարժվում որովհետև համ մթությունից էի վախենում, համ բարձրությունից։ Հետո մերոնք գնացին։ Չսպասեցին ինձ։ Իսկ ես վերևում կանգնած էի։ Ու մութ էր, բարձր ու մենակ։
Չէ, իրականում մղձավանջները վատ բաներ չեն։ Որովհետև մասամբ իրենց շնորհիվ ա, որ հիմա մթությունից ու բարձրությունի չեմ վախենում։
Հա, բայց ժամանակի ընթացքում երբ մեծանում ես ու վախերդ ավելի աբսուրդ ու անկապ են դառնում, մղձավանջներդ էլ են փոխվում։
Օրինակ մի անգամ, ուրբաթ օրը, տեսել էի, թե ոնց են բոլոր լրատվականները հայտնում էն մասին, թե շաբաթ օրը փչացել ա ու մինչև էդ խնդիրը չլուծեն, ուրբաթից հետո երկուշաբթի ա լինելու։
Մի ուրիշ անգամ ամառ էր, ուժեղ քամի ու քամուց օդ բարձրացած փոշուց ոչ մի բան չէր երևում։ Գենդալֆի հետ էի, ինչ-որ կլոր սեղանի շուրջ նստած գիրք էինք կարդում ու մեկ էլ նա ասեց՝ հենց քամին կանգնի, ձյուն կգա։ Ու անգամ էդ երազում Գենդալֆի լինելու հանգամանքը դա պակաս մղձավանջային չէր դարձնում, եթե ձյուն էր գալու ու կոմունալներդ էլի աստղաբաշխական թվեր էին կազմելու։😃
Բոլորովին վերջերս էր։ Իբր իմ համար հանգիստ քնած եմ, մաման գալիս արթնացնում ա, ասում ա՝ ուշանում ես դասից։ Ես էլ վեր եմ կենում, հագնվում, դասավորում պայուսակս ու գնում ԴՊՐՈՑ։ Պարզվում ա՝ առաջին ժամին մեր մոտ ռուսերեն ա ու էն չսիրածս դասատուն ինձ ստիպում էր ռուսերեն խոսալ ու ես ռուսերեն խոսալուց խեղդվում էի։
Հա, ամենաաբսուրդների շարքից։ Ես քնած էի։ Ամեն առավոտ արթնանում էի, գնում լվացվելու ու լվացվելուց հետո նկատում որ ձեռքիս ինչ-որ բան էր գրված, բայց գրվածը արդեն մաքրվել էր ու ես կարդալ չէի հասցնում։ Հետո անընդհատ կրկնվում էր նույնը․ արթնանում էի, լվացվում, տեսնում գրածը ու չէի հասցնում կարդալ։ Մի օր էլ, երբ էլի գնացել էի լվացվելու, տեսա որ ձեռքերիս բոլոր հնարավոր տեղերում գրված ա ու վերջապես կարդացի։ Պարզվում ա՝ քնած ժամանակ ես ինչ-որ զուգահեռ աշխարհում եմ, որտեղ ինձ փորձում են ամուսնացնել։ Եթե ես մի անգամ էլ քնեմ, դա նրանց կհաջողվի ու ես էլ երբեք չեմ արթնանա ու էս իրականություն չեմ գա։ Ու ես սկսում եմ չքնել։ Իմ քունս ահավոր տանում ա, բայց ես չպետք ա քնեմ։ Հետո Մորփեուսը ջղայինանում ա, որ ես՝ նվաստ մահկանացուս չեմ քնում ու սկսում ա հետապնդել ինձ։ Ու ես փախչում եմ Մորփեուսից ու բոլորից։ Ու իմ քունը ահավոր տանում ա։ Չէ, դուք չեք կարա պատկերացնեք թե ինչքան ահավոր ա լինել քնած ու երազում տեսնել ու դու ուզում ես քնել, քո քունը տանում ա, բայց դու պետք ա փախնես, որովհետև քնի աստվածը հետևիցդ ա ընկել։ Ահավոր էր մի խոսքով։
Էսօր էլ էլի փոքր էի։ Ինչ-որ անկապ խմբակի էի գնում ու պարզվեց սուիցիդի խմբակ ա։ Ու մերոնք հորքուրիս ասում էին՝ էրեխեն սուիցիդի ա գնում ու նենց հպարտ էին։ Հա, խմբակի նպատակը, ինչպես երևի գուշակեցիք, ինքնասպանության կրեատիվ ու հետաքրքիր տարբերակներ մտածելն էր։ 😄
Պատմածս երազները գուցե տարօրինակ են ու տեղ-տեղ մղձավանջի տպավորություն չեն թողնում, բայց ինձ համար մղձավանջ են մնում։
Ասեցի՝ կիսվեմ, թե որոնք են իմ չափանիշներով վատ երազները դուք էլ իմանաք։
