հիմա երբ ֆեյսբուքներից լրիվ կորել եմ, բլոգս էլ ոչ ոք չի մտնում ու դա մի տեսակ նենց հանգստացնող ա։ հանգիստ անկապ գրում եմ։
ասացին՝ հոգ տար քեզ,
ու մտածեցի,
որ եթե
հոգը տեղ լիներ,
կինոյի
թատրոնի,
գրադարանի
կամ գերեզմանատան պես,
ինձ հոգ տանելը
գուցե ավելի հեշտ լիներ։
No comments:
Post a Comment